Spullen uit mijn verre en nabije verleden hebben mij jarenlang geblokkeerd.
Bij elke verhuizing en dat waren er vele,
gingen spullen als vanzelfsprekend mee.
Ze bleven in een doos of gingen terug in een kast.
Briefjes van vroeger, oude agenda’s, ongeopende post,
studieboeken, bakken met bijoux, zwemdiploma’s
halfvol geschreven schriftjes, geschreven wenskaarten,
lidmaatschapskaarten met pasfoto, kleding,
tig kleuren nagellakjes en foto's.
Spullen uit voorgaande levensperiodes bewaarde ik achteloos.
Aan de ene kant deden ze me verlangen naar vroeger.
Aan de andere kant vond ik ze confronterend.
Jarenlang heb ik spullen uit mijn verleden opgeborgen en vermeden.
Waarom kon ik geen afscheid nemen van deze spullen?
Als tiener verloor ik in korte tijd veel uit mijn vertrouwde leven.
Was ik niet in staat om daar emotioneel mee om te gaan.
In stressvolle situaties reageerde ik vooral oplossingsgericht.
Ook was ik goed in vermijden door veel leuke dingen te doen.
Ik zag het nut er niet van in om met anderen te praten
en tegelijkertijd kon ik uren piekeren.
Oplossingsgericht zijn en vermijden heeft jarenlang voor me gewerkt,
Maar gaandeweg verloor ik mezelf.
Nam ik beslissingen die niet bij mij pasten,
maar aantrekkelijk voelden op dat moment.
Onverwerkte emoties uit het verleden,
blokkeerden mij om in het heden bewust te leven.
Het heeft zeker een half jaar geduurd om door al mijn spullen te gaan.
Geen idee dat spullen zoveel emoties kunnen oproepen.
Tijdens het opruimen voel ik de emoties van toen.
Alsof de tijd heeft stil gestaan.
En in bepaalde zin is dat ook zo.
Mijn leven is doorgegaan, maar al deze spullen zijn keer op keer met me mee verhuisd.
Hebben nooit meer mijn aandacht gekregen.
Ik heb ze vermeden.
Ik voel dat er nog zoveel verdriet in me zit.
Bij elke stap in dit opruim proces merk ik verlichting.
Kan ik er met meer afstand naar kijken.
Accepteren dat de situatie zo was.
En dat het me ook iets heeft gebracht.
Het loslaten van spullen met emotionele waarde heeft me uit het verleden gehaald.
Ik heb oud zeer niet verwerkt maar eerder verweven met wie ik nu ben.
Het is onderdeel van mijn levensgeschiedenis,
maar zonder de emotie van toen.
Deze diepere laag van opruimen zorgde voor een keerpunt.
Mindful opruimen heeft me leren vertragen.
Stil te staan bij een emotie zonder het te willen fixen.
Het heeft me op een andere manier leren praten.
Zo heb ik ‘moeten’ vervangen voor ‘willen’ of ‘mogen’.
Denk ik niet in onmogelijkheden,
Maar geef ik mezelf de ruimte om fouten te mogen maken.
Kan ik beter en oprecht luisteren,
waardoor ik betekenisvolle gesprekken heb.
Ben ik in staat om te bepalen wat prioriteit heeft en wat niet.
Ben ik loyaal maar met grenzen.
Maak ik keuzes vanuit mijn belangrijkste waarden
Waaronder vrijheid, onafhankelijkheid en authenticiteit.
Ik had van te voren niet kunnen voorspellen hoeveel impact het opruim proces op mijn leven zou hebben.
Veel van mijn klanten waren het meest gelukkig met de onverwachte winst van het opruim traject. Het opruimen van spullen was uiteindelijk het opruimen van hun leven.
Vanuit mijn eigen ervaring en als opruim coach weet ik dat opruimen veel meer voor je kan betekenen dan alleen een geordend huis.
Vind je opruimen overweldigend of vind je afscheid nemen van spullen moeilijk? Boek dan een vrijblijvend gesprek met me in.