Het verbaast me hoe snel het nieuws over Marie Kondo escaleert. Van 'Marie Kondo besteedt meer tijd en energie aan haar kinderen en kan leven met een beetje rommel in huis' naar 'Marie Kondo geeft het opruimen op' naar 'Marie Kondo stopt met opruimen'.
De titels in het nieuws zijn een sterke clickbait, maar als je de artikelen leest mis ik nuance.
Er spelen twee dingen naar mijn idee:
1. Marie Kondo is opruim goeroe wat lange tijd haar identiteit domineert.
Nu ze binnen drie jaar moeder is geworden van drie kinderen, ligt haar prioriteit en energie bij het moederschap.
Ze ontdekt dat haar perfectionisme een eigenschap is die goed werkt als opruim goeroe, maar niet als moeder.
Aan zichzelf en de wereld toegeven en accepteren dat ze niet alle ballen in de lucht kan houden toont moed.
Dat Marie Kondo kan genieten van haar kinderen ondanks wat rommel om zich heen, laat zien dat ze in balans is en zich senang voelt in haar huis.
...dankzij haar huis zonder ballast.
Wat me brengt op het tweede punt.
2. Het verschil tussen rommel en ballast is niet duidelijk.
Declutteren is het afscheidnemen van spullen die niet meer passen bij je leven nu.
Ballast is een verzameling aan spullen die symbool staan voor unfinished emotional business uit je verleden waar je nog iets mee hebt te doen om verder te gaan.
De rommel waar Marie Kondo het over heeft raakt geen diepere emotionele laag.
Het zijn spullen die ze na gebruik niet direct teruglegt op de vaste plek.
Het is geen ballast, maar sporen van mooie momenten met haar kinderen.
Het kost soms tijd om als werkende moeder te kunnen herwaarderen waar je wel en geen tijd meer aan besteedt. Wat je energie kost en geeft.
Geef je daar niet op tijd aandacht aan dan raak je opgebrand.
Met mijn 1-op-1 traject doen we een deepdive naar jouw verlangens en wensen en ruimen we fysieke en mentale ballast op, zodat je ondanks veranderde levensomstandigheden kan blijven groeien.
Wil je uit de vicieuze cirkel van opruimen en leren van je spullen uit jouw verleden? Dan is mijn traject iets voor jou.